“Hayotimga tahdid to’g’risidagi xabarni olganimdan so’ng xulqim o’zgardi. Unga kimningdir mantiqsiz hazily sifatida munosabat bildirishga harakat qildim, lekin uy yo’lakchasiga kirish, ofisga yo’lakcha bo’ylab yurishga cho’chib qoldim. Kiriboq masofadan turib har burchakka qaraydigan, kalitni o’tkir tarafini tashqariga qaratib turadigan bo’ldim. Liftdan foydalanmay qo’ydim, yuqoriga va pastga faqat zina orqali chiqardim. Turmush o’rtog’imdan yo’lakchaning bizga qarashli qismiga chiroq o’rnatishni, umumiy eshikka qulf osishni so’radim”, deb yozdi keyinchalik Irina.
Irina Matviyenko yozadi: “Telegramdagi meni o’ldirmoqchi ekanlari to’g’risidagi anonym xabar menga bunchalik ta’sir qiladi, deb sira o’ylamagandim. Xavfsizligimdan havotirda bo’lib, O’zbekistonni tark etishga to’g’ri kelishi ham xayolimga kelmagan. Bilaman, keyinchalik bunday xabarlarni yengilroq qabul qilaman. Biroq ayni damda nimani his qilayotganim o’zimga ayon”.